De golven ruisen…

De golven ruisen zachtjes achter mij,

ik lig op het strand, half op mijn zij.

Het water raakt nog net niet mijn rug,

met mijn ogen dicht, denk ik aan die mooie tijd terug.

Het gevoel, de liefde en aandacht die jij mij geeft,

dat is niet te beschrijven, als je eens wist hoe het van binnen leeft!

Een aanraking van jou wordt met kippenvel bekroond,

het lijkt wel of ik op een onbewoond eiland heb gewoond.

Voor één keer laat ik mijn hart iets zeggen,

misschien is het dom maar ik wil je graag wat uitleggen.

Want wat ik wil… dat ben  jij,

ik wil voor je zorgen, vertroetelen, alles beleven, met jou aan mijn zij.

Samen wil ik van het leven genieten,

zonder dat we iets laten schieten.

Langzaam zullen we naar elkaar toe moeten groeien,

wil er tussen ons iets moois gaan bloeien.

Ik open mijn ogen en de zon zakt langzaam in zee,

loop ik het water in en de stroom voert mij mee.

Kunnen we het leven samen aan en weten we het hoofd boven water te houden?

Of… verdrinken we en blijven we in ons hart altijd van elkaar houden.

Sylvia