Ik kijk naar mijn zoon als hij druk aan het knutselen is. Fronsend kijk ik naar zijn tekening en vraag: ‘Wat ben je aan het maken lieverd?’

‘Dat vertel ik je strakjes, ik heb nu van die dingetjes nodig die zo open gaan, en dan kan er iets tussen en dat kan dan draaien, snap je het mamma?’ Hij maakt gebaren van hoe die dingetjes dan wel niet moeten bewegen! Mijn hersenen werkenrazend snel en ik zeg: ‘Zit dat niet in die grote knutseldoos?’

‘Ja…, daar zullen ze in zitten!’ zegt hij lopend naar de kast. Ik glimlach als ik zie dat hij die dingetjes heeft gevonden. Als ik beter kijk begrijp ik pas waar hij het over had. Op goed geluk dacht ik aan die doos die we vorige maand aangeschaft hadden, om de knutselspulletjes van de kinderen in op te bergen.

‘Lukt het, of moet ik je komen helpen?’ vraag ik nieuwsgierig, maar hij stuurt me weg met de woorden: ‘Nee, je mag nog niet kijken, dit is voor als opa komt!’ Na tien minuutjes roept hij me aan de eettafel.

‘Mamma, kijk…, het is af! Ik heb alleen nog iets nodig waar ik het aan vast kan maken, want op de wc-deur kan het niet, die schuift naar binnen!’ Glimlachend loop ik naar de garage om iets te zoeken, en denk aan ons huisje in de bergen. Daar had mijn zoon dit idee ontwikkeld, wat goed werkte, mits iedereen zich er aan houdt!

Omdat de kinderen klein zijn kunnen bij ons de wc-deuren niet op slot, wat overigens hier in Italië normaal is. Als je naar de wc moet in een bar of restaurant, tref je, of de sleutel bij de bar aan, of de deur kan niet op slot. Ik vind dat persoonlijk erg vervelend omdat je dan al zittend met één been de deur probeert dicht te houden. Soms tref je een sta-wc aan, zo’n gat in de vloer! Dat vind ik een heel gedoe, want a: je probeert niet in je broek te plassen terwijl je op je hurken zit, b: je moet proberen je evenwicht te bewaren, en wat als je net als ik problemen heb met je rug, een acrobatische houding is, en c: je moet de deur ook nog eens in de gaten houden! Het is mij al vaker overkomen dat ik een wc binnenstap, terwijl er net op dat moment iemand aanwezig is! Nu klop ik altijd even en vraag of de wc bezet is, maar bij gezamenlijke toiletten gaat het meestal fout. Dan stap ik binnen en zie een man verbaasd, half omgedraaid mij aankijken, en ik weet niet hoe u reageert, maar het lukt mij haast nooit om dan alleen naar het gezicht te blijven kijken! Automatisch gaan mijn ogen naar beneden om te kijken wat ze in hun handen houden. Ook al verontschuldig ik mezelf en probeer oogcontact te houden, toch gaan mijn ogen een tiende van een seconde omlaag! Meestal zeggen de mannen, terwijl ze nog steeds iets vasthouden en zonder zich om te draaien: “geeft niet hoor!” Snel ga ik dan de wc uit en denk: waarom zeggen ze niet iets, zodat je weet dat er iemand binnen is! Net als mijn baas, die zingt als hij een wc bezoekt! Zo ook van de week, voordat ik nekfoto’s liet maken in het ziekenhuis, ging ik even naar de wc. Ik stapte al kuchend binnen, open de wc-deur, staat daar een man met in zijn ene hand een telefoon, in de andere…! Al pratend draait hij zich om, en ik kijk hem verschrikt aan, blijkt het mijn dokter Love te zijn! Nou, ik kon wel door de grond zakken, want waar moet je kijken! Ik verontschuldig mezelf met een rood hoofd, en probeer niet naar beneden te kijken, wat in een honderdste seconde toch gebeurd als ik de wc-deur sluit en met mijn ogen dicht denk, Mannen!

Ik stap de garage uit, de woonkamer in met een leeg kratje, waar appels in hebben gezeten. Mijn zoontje komt juichend naar me toelopen!

‘Ja, zoiets bedoel ik!’ Hij pakt het van me aan, plakt zijn uitvinding erop en zet het naast de wc-schuifdeur neer.

‘Mamma, iedereen die naar de wc gaat, moet dit gebruiken.’ En hij wijst naar zijn idee. ‘Als de wc vrij is, staat de pijl op groen, libero, en als er iemand naar binnen gaat,’ en hij draait de pijl op rood, ‘dan moet hij op occupato! Zo weet iedereen of de wc vrij is, net als in ons huisje in de bergen! Weet je nog mamma, dat ik daar ook zo’n bordje gemaakt had, en we hadden het samen aan de deur gehangen?’ Ik geef hem een kus en lachend zeg ik tegen hem, terwijl ik op mijn knieën naast hem ga zitten: ‘Jouw idee vind ik grandioos, dat zouden ze overal moeten gebruiken, daar waar de wc’s niet op slot kunnen! Samen lopen we de woonkamer in, en met een schaamtegevoel glimlach ik weer bij de gedachte aan dokter Love!

Sylvia