Kinderfantasie

We lopen het zwembad in, en als het water onze buiken raakt, juichen mijn kinderen luid.

‘Mamma, het water is veel te warm!’ roept Mirco enthousiast, en laat zich in het bronwater vallen. Zijn zusje volgt hem verbaasd en als ze naar hem toe drijft, vraagt ze: ‘Waarom is het zwembad zo warm?’ Lachend zwem ik naar ze toe en leg uit in wat voor een hotel we zijn.

‘Dit is een gezondheidshotel met natuurlijke baden, er zijn sauna’s en er is een zoutgrot, maar daar mogen jullie niet in.’ Ik wil verder vertellen, maar ik zie dat de kinderen niet meer luisteren en naar de waterstralen zwemmen. Jubelend zwemmen ze onder de stralen door en ondanks dat ik tegen ze zeg dat ze niet zo moeten schreeuwen, omdat ze niet alleen zijn, vergeten ze het meteen weer zo gauw ze terugzwemmen! Ik loop rustig in het warme water van de ene kant naar de andere, als ik langs de waterthermometer kom.

‘Zevenendertig graden!’ zeg ik tegen mezelf.

‘Hoeveel?’ vraagt mijn man, wanneer hij mijn verbaasde gezicht ziet.

‘Dit water is echt warm!’

‘En zout!’ voegt hij er aan toe.

Na een uurtje zeg ik tegen de kinderen: ‘Zullen we naar het andere zwembad gaan?’

‘Is er dan nog één?’ vragen ze. Als ik ze vertel dat dat andere ook warm water heeft, staan ze in een tel klaar om mee te gaan. We lopen naar de hal en gaan de trap op, ik open de deur voor ze, en begin te lachen zodra ik hun verbaasde blikken zie.

‘Mamma, we staan op het dak van het hotel!’ zegt Lina, en angstig geeft ze me een hand.

‘Kijk daar! roept Mirco, en rent snel naar de rand van het zwembad, waar de damp omhoog stijgt. Mirco trekt zijn badjas uit, loopt het trappetje af, en laat zich snel in het water zakken. Het badwater is dan wel warm, maar buiten is het maar acht graden!

‘Kom snel Lina, het water is heerlijk!’

‘Mamma, vallen we dan niet door het plafond van het zwembad onder ons?’ Ik kijk haar niet begrijpend aan.

‘Hoe bedoel je lieverd?

‘Nou er zit een gat in het dak waar het zwemwater in zit, en het andere zwembad is eronder. Als ik dan hierin zwem,’ en ze wijst naar de plaats waar Mirco zich bevindt, ‘zak ik er dan niet doorheen?’

‘Natuurlijk niet, gekkie, dat kan toch niet!’ zeg ik glimlachend tegen haar. Maar echt gerust is ze niet. We zwemmen naar de overkant, en wanneer ik omkeer zegt ze zachtjes: ‘Gaan we nu weer naar dat andere zwembad mamma?’ Ik hou haar nog steviger vast en zeg lachend in haar oor: ‘Je zakt er heus niet door! Maar als je wilt gaan wij tweetjes terug naar beneden, dan blijven papa en Mirco hier.’

Lina speelt in het water maar kijkt steeds eventjes omhoog, en dan vluchtig naar de deur, ze lijkt wel een beetje zenuwachtig, dan, als ze haar broer binnen ziet komen samen met mijn man, roept ze opgelucht: ‘Mirco, kom snel hierheen!’ Rennend trekt hij zijn badjas uit en gooit die naar me toe, terwijl hij zegt: ‘Mam, ik ga naar Lina!’ en springt het water in. Ik leg de badjas weg terwijl ik tegen mijn man zeg: ‘Ik weet niet wat Lina heeft, maar ze controleert om de vijf minuten de omgeving!’ We kijken naar de kinderen en dan zien we Lina ineens in de lucht wijzen, Mirco kijkt uitvoerig en hij schud zijn hoofd, dan zwemt Lina teleurgesteld naar ons toe.

‘Wat is er lieverd?’

‘Mirco gelooft me niet!’ Ze klimt uit het zwembad en gaat met een pruillip op het randje van het ligbed zitten.

‘Wat gelooft hij niet?’

‘Dat ik in het zwembad hierboven een stop in de bodem zag zitten, maar hier zie ik niets! Behalve dan dat er bij die kolom,’ en ze wijst recht voor zich uit, ‘water naar beneden loopt! Ik zei tegen Mirco dat dàt het water moet zijn uit het andere zwembad, maar hij gelooft me niet!’ We schieten in de lach, maar stoppen meteen als ik Lina’s gezicht zie.

‘Kom, dan gaan we die pilaar van dichtbij bekijken!’ Aarzelend geeft ze me een hand en lopen we ernaartoe. Ze bestudeert de kolom goed, als er een badmeester naar ons toe komt lopen.

‘Is er iets?’ vraagt hij vriendelijk.

‘Mijn dochtertje denkt dat het water, dat hier naar beneden sijpelt, afkomstig is van het zwembad hierboven!’ De badmeester glimlacht, zakt dan door zijn knieën en fluistert iets tegen Lina. Ze knikt overtuigd en zegt dan fluisterend iets terug, waarvan ik de woorden, stop, en daar wil ik niet doorheen zakken, van versta. De badmeester zegt iets terug en staat dan op, terwijl hij zegt: ‘Dan is dat ons geheimpje, ok?’ Lina steekt haar duim omhoog en huppelt dan samen met mij weer terug.

‘En…, wat is nu het probleem?’ vraag ik haar.

‘Dat mag ik niet zeggen mam!’ en snel gaat ze naar haar broer, die naar haar zwaait. We zien Lina uitvoerig met haar handen uitleggen aan haar broer, die geïnteresseerd naar haar kijkt. Dan loopt de badmeester voorbij, stopt, en zegt zachtjes tegen ons: ‘Niet verder vertellen hoor, maar in die grote pilaren zitten geheime glijbanen, die uitkomen in de zwembaden van de buren!’

Na vier uur in het warme water gezeten te hebben, lopen we door de hal naar onze kamer en kijken we naar buiten. Lina wijst naar een glijbaan die heel lang is en uitkomt in één van de drie volle zwembaden.

‘Zie je wel!’ fluistert ze naar Mirco, die haar gelijk geeft. Ik heb moeite om niet te gaan lachen, vooral als ik aan de laatste woorden van de badmeester denk: ‘kinderfantasie, heerlijk!’

Sylvia